Geschreven door:
Hans Kruit
De ICCAT, de Atlantische tonijn commissie, zal de bestaande vangstquota voor blauwvintonijn in de Middellandse Zee en de Atlantische oceaan behouden. Daarmee respecteert de commissie de conclusies van haar eigen wetenschappers. WWF juicht deze beslissing toe maar betreurt het feit dat de landen er niet in slaagden om de kwetsbare haaien te beschermen. WWF had een harde aanpak van de overtreders geëist.
WWF feliciteert ICCAT-landen om ook dit jaar weer de toegewezen quota (13.400 ton) voor blauwvintonijn in de oostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee te behouden. Dit is een goed teken voor de geloofwaardigheid van de ICCAT. Echter, het gebrek aan sanctionering van overtreders blijft een punt van grote zorg", zegt Franck Hollander, expert Visserij bij WWF België.
Na jaren van wanbeleid, volgde de ICCAT vorig jaar voor het eerst de wetenschappelijke aanbevelingen en legde dit jaarlijks quotum vast in de oostelijke Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Dit jaar was er een sterke druk vanuit verschillende landen om de quota te verhogen, ondanks wetenschappelijk advies om dat niet te doen. De EU, vertegenwoordigd in de vergadering van het Europees Visserijfonds door Europees Commissaris Maria Damanaki, pleitte ervoor de aanbevelingen te steunen. Voorstellen om de quota te verhogen werden uiteindelijk weggestemd.
Een belangrijke kwestie die WWF dit jaar aankaartte is het gebrek aan traceerbaarheid in tonijnkwekerijen. In een recente studie over de groei van gekweekte blauwvintonijn in de Middellandse Zee wees WWF op het risico van niet-gemelde vangsten. WWF vraagt ICCAT -landen dan ook dringend om met een technische oplossing te komen. De ICCAT heeft onlangs een gemeenschappelijke procedure aangenomen op basis van stereoscopische beelden die deze belangrijke leemte kan opvullen. Dit is een nieuwe techniek waarmee men met onderwatercamera's het aantal vissen en hun grootte kan schatten.
"WWF toont al vele jaren aan dat kwekerijen van blauwvintonijn bij de minst gecontroleerde sectoren zijn. Dit jaar alleen al stootten controle-instanties die stereoscopische beelden gebruikten in een mediterrane tonijnkwekerij op niet minder dan 550 ton levende tonijn die niet werd aangegeven. Dit cijfer is hoger dan het nationale quotum van vele ICCAT naties en is absoluut zorgwekkend", zegt Franck Hollander.
De grote verliezer van deze ICCAT zijn de haaien. Een voorstel om het huidige verbod op het ontvinnen van haaien te versterken door boten te verplichten om haaien volledig aan land te brengen (in deze visserij worden de vinnen aan boord afgesneden en wordt de rest van het lichaam van de haai overboord gegooid – de dieren overleven dit niet) werd gekelderd door de radicale oppositie van Japan, China en Korea. Canada blokkeerde dan weer de bescherming van de bedreigde haringhaai.
In het algemeen is WWF vooral teleurgesteld door het gebrek aan politieke wil van de ICCAT -landen. Vorig jaar bracht een WWF-rapport een gigantisch schandaal van bijna 20.000 ton niet-aangegeven blauwvintonijn die verkocht werd aan Japan en die gepasseerd is via Panama. De betrokken landen bij de ICCAT beloofden de zaak te onderzoeken maar alleen Panama kwam die belofte na. De resultaten van het Panamese onderzoek ondersteunt de beschuldigingen van WWF dat er fraude gepleegd werd in de rapportage.
"Voor de geloofwaardigheid van een regionale organisatie voor visserijbeheer is het aanpakken van mechanismen en het zorgen voor naleving van de beheersmaatregelen cruciaal. Wat ontbrak op de ICCAT conferentie is een duidelijke politieke wil", zegt Franck Hollander van WWF-België nog.
Hans
bron: WWF
Wilt u nog meer blogberichten lezen? Ga dan naar de pagina Nieuws.